Örümcekler, dünya genelinde geniş bir yayılış gösteren ve çeşitli habitatlarda yaşayan eklembacaklılardır. Yaklaşık 112 familyada ve 3879 cinste örümcek türü olduğu bilinmektedir. Örümceklerin baş ve göğüs kısımları kaynaşmış bir haldedir ve bu yapı "sefalotoraks" olarak adlandırılır. Karın bölgesinde ise sindirim borusu, kan damarları, nefes boruları ve sindirim sistemleri bulunur.

Örümceklerin boyları genellikle birkaç milimetre ile birkaç santimetre arasında değişse de, bazı türlerin boyu 40 santimetreye kadar ulaşabilir. Ağızlarının ön kısmında zehirli pençeli dişleri bulunur ve göğüs kısımlarında ise gelişmiş dört çift yürüme bacağı bulunmaktadır. Uçları tarak gibi çengelli bulunan ayaklar sayesinde ağın üzerinde rahatça hareket ederler. Örümceklerin yuvarlak olan karın kısmı yumuşak ve esnek bir yapıya sahiptir. Solunum organları, ipek bezleri ve cinsiyet organları karın bölgesinde yer alır. Ayrıca örümcekler kanatsız hayvanlardır.

Örümcekler, yırtıcı hayvanlar arasında yer alır ve birbirlerine saldırmaktan çekinmezler. Çeşitli yollarla beslenirler. Tropikal türler, sürüngen böcekler, küçük kuşlar ve memeli hayvanların yanı sıra çeşitli böceklerle de beslenirler. Örümcekler avlarını kovalayarak veya üzerine sıçrayarak yakalarlar. Bazı örümcekler ise yakaladıkları avlarını kıskaçları ile tutarak, zehirli salgılar ile öldürürler. Daha sonra açacakları delik ile avlarının iç organlarını tükürük salgısı ile yemeye başlarlar. Kısa bir süre içinde avladıkları hayvanların iç organlarını eriterek sıvı hale getirirler. Çok güçlü enzimlere sahip olduklarından dolayı kısa sürede avladıkları hayvanı kabuk gibi bırakırlar. Yemek boruları dar olduğu için beslenme şekillerinde tükürüklerini kullanarak salgılarını avları üzerinde eritmek için kullanırlar. Zehirli çengelleri sayesinde avlarında delikler açıp, avlarını tüketirler.

Örümceklerin ağları mükemmel bir görüntüye sahiptir ve avlanmak amacıyla yapılan ağlar bir tuzak görevi üstlenir. Ancak kimi örümcekler ağ yapamazlar. Bazı örümcekler yaprakları yapıştırmak, yuvalarının içine döşeme yapmak ya da açtıkları çukurun etrafını kapatmak için ağ örerler. Bu ağlar rüzgârlı havalarda sürüklenmekten korur. Örümceklerin karın kısımlarının altlarında, arka tarafında üç üst ağ organı bulunur. Her birinde ayrı bir çıkış vardır ve yapışkan sıvı maddesi salgılar. Bu iplik maddesi havayla temas ettiğinde sertleşme özelliği gösterir. İnce ve küçük ipliklerin hepsini toplayıp tek bir iplik halinde kullanabilirler ya da ayrı ayrı ince teller halinde kullanma özelliğine sahiptirler. Kullandıkları teller sayesinde 5 kilometreye kadar uzaklıktaki yerlere ulaşabilirler. Gözlerine kestikleri avlarını yüksek yerlere tırmanmak için ağlarını bulundukları yere yapıştırarak, aşağı doğru süzülürler ve avlarını yakalarlar. Daha sonra vücutlarından çıkan ipliğin bir ucunu başka bir yere bağlayarak istedikleri yere ulaşırlar. İstedikleri yerde daireler oluşturarak, halkalar şeklinde örümcek ağları oluştururlar. Genellikle örümcek ağlarını gece yaparlar ve orta kısmında yapışkan bir yer bulundururlar. Dokunacak herhangi bir hayvan bu bölgeye yapışır ve örümcek de gelerek avını zehirleyerek öldürür. Ağlarını genellikle yere dik olarak konumlandırırlar. Erkek örümceklerden çok dişi örümceklerin ağ kurduğu görülür.

Örümcekler eşeyli canlılar arasında yer alır ve dişi örümcekler erkek örümceklere göre daha iri yapılıdır. Örümceklerin aile hayatı yoktur. Dişiler çiftleşme sonrasında erkek örümceği yiyebilir. Erkeklerin duyu bacakları eşleşme organı vazifesini üstlenir. Erkek örümcek ağ üzerine bir damla spermatozoon sıvısı bırakır ve daha sonrasında ters dönerek sıvıyı şırıngaya çeker gibi şişko kısmına doğru çeker. Sonrasında da dişi örümcek aramaya çıkar ve erkek örümcekler çiftleşme sırasında ölüm ile karşı karşıyadır. Çiftleşme zamanında erkek örümcekler dişilerin karşısında açlığını unutturmak için sıçrama hareketleri gibi sevgi dansı yaparlar. Dişi örümcek açlığını unuttuğu için çiftleşmeye hazır hale gelir. Bazı durumlarda erkek örümcek çiftleşme öncesinde dişi örümceğe av ikram ederek karnını doyurmasını sağlar. Çiftleşme sonunda dişi örümceğin aklına açlığı gelerek erkek örümceği yediği görülür. Protein ihtiyacını karşılamak için erkek örümceği yem olarak kullanır. Ancak kimi çiftleşme sonunda erkek örümcek kaçmayı başarır. Örümcekler yumurtalarını ağda yaptıkları kozanın içerisine bırakırlar. Yaz sonlarına doğru döllenen yumurtalar ilkbaharda yavru örümcek meydana gelir. Örümcekler sonbaharda beyaz renkli ipek kozası içerisine bıraktıkları yumurtaların kimi zamanında dişi örümcek tarafından örülerek, kendi kendine beslenirler.